Author :
Abstract
İnsanlar, yaşadıkları şehirler, sokaklar, mahalleler ve yapılarıyla fiziksel bir uyum içindeyken aynı zamanda diğer insanlarla da manevi bir bütünlük kurarlar. Zaman geçtikçe bu mekânlar, sakinlerinin ruhunu özümseyerek adeta canlı organizmalar hâline dönüşür. Köklü tarihi ile Bursa, çalkantılı zamanlar geçirmiş böylesi bir şehirdir. Ahmet Hamdi Tanpınar, Beş Şehir adlı eserinde bu deneyimden yola çıkarak mimariyle harmanlanmış bir tarih algısını ortaya koymuştur. Ona göre Bursa, geçmişten bugüne uzanan bir şehir olarak varlığını sürdürmektedir. Bursa'yı ziyaret edenler, burayı sıradan bir turistik gezi olarak değil, Osmanlı İmparatorluğu'nun ön sözü olarak değerlendirmeli ve bu atmosfere girebilmelidir. Çeşmeler, camiler ve türbeler aracılığıyla kendini gösteren bu tarihe odaklanmadan yapılan her gezi eksik ve ruhsuz olacaktır. Biz de bu çalışmada, Tanpınar'ın Beş Şehir adlı eserinden yola çıkarak Bursa'nın hem insana hem de mimari dokuya nasıl nüfuz ettiğini inceleyeceğiz.
Keywords
Abstract
Cities where people live together constitute an architectural whole with their streets, neighborhoods, and buildings, and a spiritual whole with their people. Over time, these spaces begin to feel like living entities, absorbing the energy of those who inhabit them. Bursa, with its historical past, is one such city that has experienced very difficult times. In his work Beş Şehir, Ahmet Hamdi Tanpınar revealed the perception of history combined with architecture by experiencing this energy. According to him, Bursa continues to exist as a living city from the past to the present. Those who come to Bursa should look at it as the foreword of the Ottoman Empire rather than as a touristic trip and enter into that spirit. Every trip made without focusing on the history that manifests itself through fountains, mosques, and tombs will be incomplete and soulless. In this study, based on Tanpınar's Beş Şehir, we will try to reveal how Bursa permeates both the person and the architectural texture.
